#chcę poznać jego opinię na temat każdej książki na świecie

[karotka]

Prus recenzuje „Ogniem i mieczem”

Miód na serce czytelniczek, Bolesław Prus już w 1884 widział to co my (no dobrze, może nie wszystko). Oczarował mnie ten tekst, ta elokwencja i czułość z jakimi Prus naprzemiennie chwali i gani Heniową powieść, mmm, delicje. Gorąco polecam.

Zarzucam cytatem na temat Podpięty, bo chcę go uwiecznić na blogu (mentalnie wycinam go z gazety i wklejam do zeszytu):

jego wyjście ze Zbaraża w celu przedarcia się do obozu królewskiego, jego niejasne przeczucie śmierci, małe paroksyzmy obawy, a wreszcie ostatnia walka i śmierć należą do najpiękniejszych ustępów powieści. Lecz autor na tym nie poprzestał, chciał jeszcze więcej wycisnąć łez i sięgnął aż do nieba. „Aniołowie niebiescy wzięli jego duszę i położyli ją jako perłę jasną u stóp Królowej Anielskiej”. Otóż jeżeli o rzeczach niebieskich wolno mieć własne zdanie, to ośmieliłbym się mniemać, że Królowa Anielska na taką „perełkę” spoglądać musiała ostrożnie i z daleka.